ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ

 

Η γιαγιά της αναλογικής εποχής.
Πριν από μερικές, μακρινές, δεκαετίες η γιαγιά έπαιζε ένα ιδιαίτερο ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών. Οι συμβουλές της ήταν ανεκτίμητες και πολύτιμες και σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνούσαν ακόμα και αυτές των μαμάδων που (ως γυναίκες) έβγαιναν σιγά-σιγά στην παραγωγή- πέρα από τα εργοστάσια - κατακτώντας και θέσεις ισχύος.
Στις αναλογικές δεκαετίες του 1970 και του 1980,για παράδειγμα, οι κοινωνικοί ρόλοι ,γενικά, ήταν πιο ξεκάθαροι και οι ηθικές  αξίες της εποχής ήταν σαφώς πιο ευδιάκριτες. Αυτό δεν σημαίνει ότι και τότε δεν υπήρχαν κακόβουλοι και κακοπροαίρετοι άνθρωποι και χαρακτήρες. Ούτε ότι ,ντε και καλά, εκείνα τα χρόνια τα <πράγματα> ήταν πάντα καλύτερα όπως νομίζουν και  διατυμπανίζουν κάποιοι. (Ως συνήθως οι μεγαλύτεροι σε ηλικία οι οποίοι ,μάλιστα, έχουν και το μέγιστο <μερίδιο ευθύνης>, ατομικής και συλλογικής, αυτών που κατακρίνουν σήμερα!) Διότι και τότε υπήρχαν φατριές και διαπλοκή από τα μέλη και τις ομάδες μιας κοινωνίας όπου με όλους τους τρόπους αποτελούσαν, τελικά, τη σύνθεση του όποιου οργανωμένου κράτους-πολιτείας. Και τότε υπήρχαν συμφέροντα και αντικανονικές συμπεριφορές που ξεκινούσαν από την τελευταία καλύβα και έφταναν μέχρι τα υψηλά κέντρα των κοινωνικο-πολιτικών αποφάσεων εντός και εκτός των συνόρων. Και τότε υπήρχε οικονομική αστάθεια (π.χ. υποτιμήσεις του Εθνικού Νομίσματος κ.α.) και αβέβαιο, κατά καιρούς οικονομικό περιβάλλον. Η διαφορά με το σήμερα είναι ότι ο κόσμος δεν ήταν <παγκοσμιοποιημένος>. Ή τουλάχιστον δεν ήταν <επίσημα παγκοσμιοποημένος> τυλιγμένος γύρω από ένα παγκόσμιο ψηφιακό δίκτυο,το οποίο από μόνο του (πέρα από το γεγονός της τεχνολογικής εξέλιξης) δεν είναι ούτε καλό ,ούτε κακό.Και του οποίου, σημειωτέον, η χρήση - για την ώρα τουλάχιστον-  εξαρτάται μόνο από εμάς.
Ο πληθυσμός της γής εκείνες τις δεκαετίες δεν ξεπερνούσε τα δύο με τρία δισεκατομμύρια. Το κάθε οργανωμένο κράτος με νόμους που εφαρμόζονταν (και δεν έμεναν στο συρτάρι ) είχε να διαχειριστεί και να αναπτύξει τη δική του παιδεία και εκπαίδευση. Να πατάξει τη δική του εσωτερική διαφθορά και την κάθε είδους παραβατική συμπεριφορά. Σήμερα ο παγκόσμιος πληθυσμός έχει αρχίσει να ξεπερνά τα οκτώ δισεκατομμύρια! Και χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η γη δεν χωράει τόσο κόσμο (όπως θέλει να υποστηρίζει γενικά το επί δεκαετίες κατευθυνόμενο αφήγημα του <υπερπληθυσμού>) , το σκηνικό όπως εξελίσσεται μοιάζει σαν μια νοικοκυρά  να παλάβωσε και άρχισε να μπερδεύει τα καθαρά πλυμένα ρούχα με τα άπλυτα!
Ο υπερπληθυσμός βέβαια ,από την άλλη, συγκεντρωμένος  σε συγκεκριμένα σημεία του πλανήτη ασφαλώς και είναι ένα υπαρκτό και αναπτυσσόμενο πρόβλημα που φαίνεται να απειλεί τις ατομικές ελευθερίες την ποιότητα και την ηθική. Η αναπαραγωγική ασυδοσία έχει θεμελιώδη σημασία και βιολογικές επιπτώσεις. Ο περιορισμός της θνησιμότητας μπορεί να γίνεται πράξη από κάποιους εμπειρογνώμονες που εργάζονται χρηματοδοτούμενοι από μια, ας πούμε, καλοπροαίρετη κυβέρνηση. Ο περιορισμός των γεννήσεων όμως εξαρτάται από τη συνεργασία ενός ολόκληρου πληθυσμού. Πρέπει να εξασκείται από αμέτρητα άτομα από τα οποία απαιτείται περισσότερη εξυπνάδα και δύναμη θέλησης από αυτή που έχουν τα εκατομμύρια των γόνιμων αναλφάβητων της οικουμένης και σαφώς δαπάνη περισσότερων χρημάτων από αυτά που μπορούν να διαθέσουν τα περισσότερα από αυτά τα εκατομμύρια. Συν  του ότι υπάρχουν πολλές κοινωνικές και θρησκευτικές παραδόσεις που ευνοούν την απεριόριστη αναπαραγωγή. Έτσι ενώ ο περιορισμός της θνησιμότητας επιτυγχάνεται σχετικά εύκολα, αντιθέτως, ο περιορισμός των γεννήσεων (σε αυτό το κομμάτι του πληθυσμού) με πολύ μεγάλη δυσκολία. Στο μεταξύ οι πιο εύφορες και παραγωγικές περιοχές του πλανήτη είναι πυκνοκατοικημένες. Τα εδάφη αποχερσώνονται από τις απεγνωσμένες προσπάθειες  κακών γεωργών για αύξηση της παραγωγής. Ο ορυκτός πλούτος κατασπαταλιέται με τόσο ασυλλόγιστο και επιπόλαιο τρόπο που θυμίζει μεθυσμένο ναυτικό που ξοδεύει σε μια νύχτα όλες του τις οικονομίες σε πόρνες που του πήραν τα μυαλά!
Ας μην το ανοίξουμε όμως άλλο το θέμα.

Ας πάμε σε αυτά που με σοφία η γιαγιά μας έλεγε.

Η γιαγιά μου έλεγε........

Όλα Ξεκινούν Από Το Σπίτι!

Είναι στο ΣΠΙΤΙ όπου τα παιδιά μαθαίνουν να λένε:

1. Καλημέρα.

2. Καλό απόγευμα.

3. Καληνύχτα.

4. Παρακαλώ.

5. Με την άδειά σας.

6. Λυπάμαι.

7. Συγχώρεσέ με.

8. Ευχαριστώ.

9. Έκανα ένα λάθος.

Στο ΣΠΙΤΙ μαθαίνεις επίσης:

1. Να είσαι ειλικρινής.

2. Να είσαι στην ώρα σου.

3. Να μην προσβάλλεις.

4. Να έχεις αλληλεγγύη.

5. Σεβασμός σε όλους: φίλους, συναδέλφους, ηλικιωμένους, δασκάλους, αρχές.

Πάντα στο ΣΠΙΤΙ μαθαίνεις:

1. Να τρως πολλά φαγητά.

2. Να μη μιλάς με γεμάτο στόμα.

3. Να φροντίζεις την προσωπική σου υγιεινή.

4. Να μην πετάς σκουπίδια στο πάτωμα, ή στον δρόμο.

5. Να βοηθάς τους γονείς με καθημερινά καθήκοντα.

6. Να μην παίρνεις αυτό που δεν είναι δικό σου.

Ακόμα στο ΣΠΙΤΙ μαθαίνεις:

1. Να οργανώνεσαι.

2. Να φροντίζεις τη δική σου δουλειά.

3. Να μην αγγίζεις τα πράγματα των άλλων.

4. Να υπακούς σε ισότιμους κανόνες, ήθη και έθιμα.

5. Να αγαπάς τη ζωή και να υπολογίζεις και τις απόψεις των άλλων.

Γιατί στο ΣΧΟΛΕΙΟ οι δάσκαλοι,κυρίως, διδάσκουν:

• Μαθηματικά

• Ιστορία

• Γεωγραφία

• Ξένες γλώσσες

• Επιστήμες

• Χημεία

• Φυσική

• Φιλοσοφία

• Φυσική Αγωγή

• Τέχνη

Και όλα αυτά ενισχύονται με όσα έμαθε ο μαθητής ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ.

Γιατί με αυτά που μάθαμε ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ σεβόμαστε τον άνθρωπο, σεβόμαστε τη ζωή, την ελευθερία και την περιουσία όλων. Η εκπαίδευση και η αγωγή ξεκινούν από το σπίτι και αναπτύσσονται συνεχώς στα μέρη που συμμετέχουμε και στις ερωτήσεις που θέτουμε πρωτίστως στον εαυτό μας.





|

Κείμενο,φώτο & Μουσικές επιλογές:

Γιάννης Βασιλείου.







Η Μουσική σήμερα: