Χαλκίδα 1987- Βράδυ στη Μέσα Παναγίτσα ,ή αλλιώς <Δέλτα>.
Μεταγενέστερη,επιπρόσθετη ονομασία <Θεατράκι>.
Η Εναλλακτική Μουσική Σκηνή στις νεανικές παρέες της δεκαετίας του 1980.
Υπήρχαν αριστουργηματικά συγκροτήματα και καλλιτέχνες και κατά τη δεκαετία του '80.
Πέρα από τα κομμάτια των charts και τις γνωστές επιτυχίες από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού αλλά και από την Ευρώπη,η εναλλακτική μουσική σκηνή τόσο από την Ελλάδα όσο και από τα ακούσματα που έρχονταν από το εξωτερικό, έβρισκαν πρόσφορο έδαφος και μεγάλη απήχηση σε παρέες που αναζητούσαν κάτι περισσότερο στα μουσικά δρώμενα εκείνης της εποχής.
Από κοινωνικής άποψης και αλλαγών η δεκαετία του ΄80 υστερούσε ,επίσης, και σε αθωότητα και σε αξιοπρέπεια. Για όσους θυμούνται σε αυτή την δεκαετία γιγαντώθηκαν τα ναρκωτικά (μιλάμε ότι κυριολεκτικά η πρέζα θέριζε κόσμο στην Ελλάδα) , ο νεοπλουτισμός των λαμογιών,το πολιτικό μέσον και το βόλεμα στο Δημόσιο έγιναν θεσμός τότε. Οι πρώτοι διάσημοι δολοφόνοι (Παπαχρόνης,Φρατζής) ξεπετάχτηκαν τότε. Και άλλα πολλά που όμως επειδή μας ενδιαφέρουν περισσότερο οι Μουσικές Αναμνήσεις δεν θα μπω στον κόπο να απαριθμήσω.
Εν ολίγοις, η όποια σαπίλα του σήμερα έχει σαν κύρια βάση της την δεκαετία του 1980!
Βέβαια αν ήσουν παιδί το '80 (όπως και σε κάθε δεκαετία) όλα φαίνονται όμορφα και αθώα.
Και ασφαλώς ο (κατά πολύ λιγότερος πληθυσμιακά) κόσμος δεν ήταν - ντε και καλά - καλύτερος τότε επειδή δεν υπήρχε ακόμα η εξέλιξη της τεχνολογίας με το ίντερνετ,τα κινητά τηλέφωνα- Ηλεκτρονικούς Υπολογιστες,τα social Media και (την απαρχή του κόσμου όπως τον ξέραμε) την Τεχνητή Νοημοσύνη.
Ήταν ένας άλλος <προιστορικός> κόσμος, μιας καθαρά αναλογικής εποχής. Μάθαινε τα (μπαγιάτικα) νέα από τις εφημερίδες,το ραδιόφωνο και αργότερα από την τηλεόραση. Άκουγε μουσική από το ραδιόφωνο και την αναζητούσε στα δισκοπωλεία όπου την πλήρωνε πανάκριβα ,ως είδος πολυτελείας. Οι τιμές πώλησης των δίσκων βινυλίου στα καταστήματα,από μόνες τους, τους καθιστούσαν ως είδος πολυτελείας!
Το ίδιο έγινε στη συνέχεια με τα πρώτα ψηφιακά αποτυπώματα στην παραγωγή και διάθεση της μουσικής. Δηλαδή,το ίδιο πανάκριβα ήταν (αρχικά) και τα cd's!
Τα αεροπορικά ταξίδια στο εξωτερικό ήταν ,κυρίως, προνόμιο των οικονομικά δυνατών.Οι μεγάλες συναυλίες των γνωστών ξένων συγκροτημάτων και καλλιτεχνών στην Ελλάδα,τότε, ήταν μετρημένες στα δάχτυλα. Σπάνια έπαιρναν αναβολές και αποτελούσαν πραγματική εμπειρία για τους νέους της εποχής που μάζευαν χρήματα,μήνες πριν, για να μπορέσουν να παρεβρεθούν σε αυτές. Οι δίσκοι έπαιζαν από την αρχή μέχρι το τέλος και είχαν μέσα και άλλα,πέρα απ'τα γνωστά, αριστουργήματα που έπρεπε να ψάξεις-ακούσεις για να τα καταλάβεις. Η όλη διαδικασία της Μουσικής γινόταν κάτω από ένα εντελώς διαφορετικό πρίσμα που η σημερινή,γρήγορη,ψηφιακή εποχή το κάνει να φαίνεται,για τον περισσότερο κόσμο -αν όχι αδιάφορο- τόσο παλιό όσο η τηλεόραση και ο δράκουλας.
Όπως και να έχει εκείνο το καλοκαίρι του 1987 η Εθνική μας Ομάδα στο μπάσκετ γινόταν πρωταθλήτρια Ευρώπης νικώντας στον τελικό την Σοβιετική Ένωση 103-101.
Εκείνο το καλοκαίρι η <Λευκή Συμφωνία> έπαιξε ζωντανά στο θερινό σινεμά <Ρεξ> στη Χαλκίδα.
Εκείνο το καλοκαίρι μια ομάδα νεαρών(αγόρια & κορίτσια) άκουγε και αυτή τη διαφορετική Μουσική.Ήταν τα αποτυπώματα ενός μουσικού ομφάλιου λώρου που ένωνε το παρελθόν με τις επείγουσες ανάγκες της μεταεφηβικής εποχής τους που αναζητούσε μια διέξοδο για να εκφραστεί.
Από εκείνη την εποχή ξαναθυμόμαστε δέκα (10) τραγούδια
Καλή μας Ακρόαση.
1. Triffids - wide open road
2.Fellies - when company comes
3.Fall - Hotel bloedel
4.Go Betweens - You can't say no forever
5.Λευκή Συμφωνία - Το φεγγαρι Αιμορραγεί
6.Dream Syndicate - Days of wine and roses
7.Δήμος Μούτσης - Μην το ψάχνεις δεν πειράζει
8.Guadalcanal Diary - Ghost on the road
9.Χάρης & Πάνος Κ. - Υπόγειο
10. Triffids - Stolen Property...
Κείμενο,φώτο & Μουσικές Επιλογές:
Γιάννης Βασιλείου.
Η Μουσική σήμερα.
