Όποιος έχει παιδιά να τα χαίρεται και όποιος δεν έχει να χαίρεται

Έτσι λέει ένα παλιό γνωμικό: <Όποιος έχει παιδιά να τα χαίρεται και όποιος δεν έχει να χαίρεται.>

Σωστές είναι και οι δύο περιπτώσεις.Αν και μεγαλύτερη κοινωνιολογική και ουσιαστική σημασία έχει να ακούσεις τους λόγους που κάποιος επιλέγει(?) να τεκνοποιήσει,από την περίπτωση που κάποιος επιλέγει(?) να μην το κάνει.Ασφαλώς μιλάμε για τις περιπτώσεις όπου αυτό <μπορεί να συμβεί> και όχι για περιπτώσεις,όπου λόγοι <ανωτέρας βίας> δεν το καθιστούν δυνατό...Και ΕΑΝ θα έπρεπε μια από τις δύο κατηγορίες ανθρώπων να εξηγήσει τα κίνητρα και τους λόγους μιας τέτοιας απόφασης(που θα αλλάξει οριστικά την ζωή σου καθώς ,εάν είσαι συνειδητοποιημένος/νη, ξέρεις πως για τα επόμενα τουλάχιστον 20 χρόνια οι προτεραιότητες όλων των πράξεων σου θα αλλάξουν ριζικά με πολλούς και αστάθμητους παράγοντες...)αυτή είναι,περισσότερο,η κατηγορία των γονιών και όχι των ανθρώπων που δεν είναι γονείς.Έτσι κι αλλιώς ανθρωπόμορφα τέρατα και εξαιρετικούς Ανθρώπους θα συναντήσεις και στις δυο κατηγορίες.

Παρ'όλα αυτά ορισμένοι είναι πρόθυμοι να κατηγορήσουν ανθρώπους... θαρρείς πως είναι δικαστές...

Ξεχνούν πως δικαίωμα του καθενός είναι να κάνει τις επιλογές του.Στη συνέχεια,βέβαια, να έχει και την ευθύνη για αυτές τις επιλογές(τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο).Είδαμε και αρκετούς(για να μη πω τους περισσότερους!)από αυτούς που έκαναν παιδιά πόσο καλοί γονείς έγιναν...Απλά και μόνο για να διαιωνίσουν το είδος(αλήθεια,για ποιό <είδος> μιλάμε άραγε?..),να λένε στον περίγυρο  ότι έχουν δική τους οικογένεια...Αλλά,τελικά,λίγοι απέδειξαν εμπράκτως πως έχουν αξίες και ιδανικά.Μόνο εκείνοι που έχουν αναθρέψει και διαπαιδαγωγήσει σωστούς-καλούς ανθρώπους..μπορούν να έχουν τον λόγο της άποψής τους.

Και τότε χωρίς να νομίζουν πως είναι δικαστές.

Οι άνθρωποι που επιλέγουν να μην γίνουν γονείς εκ των πραγμάτων αναλαμβάνουν μία λιγότερο επικίνδυνη διαδρομή για τους ανθρώπους που δεν έχουν δημιουργηθεί!Έτσι και αλλιώς οι άνθρωποι που δεν έχουν δημιουργηθεί δεν μπορούν να υποφέρουν ακριβώς από το ίδιο το γεγονός της ανυπαρξίας τους!Ούτε τους χρωστάμε για να τους φέρουμε σε δημιουργία.

Όμως,από την στιγμή που υπάρχουν παιδιά,έχουμε σοβαρές ευθύνες απέναντί τους.

Τα παιδιά είναι ευάλωτα,δεν έχουν δικούς τους πόρους(τουλάχιστον μέχρι την ηλικία των δέκα οκτώ ετών...)και εξαρτώμενα από τους γονείς τους.Έτσι λοιπόν οι υποψήφιοι,οι μελλοντικοί γονείς θα πρέπει να εξετάσουν το κατά πόσο θα μπορούν να ανταποκριθούν στην αγάπη και την φροντίδα των απογόνων που θέλουν να φτιάξουν.Όπως επίσης να προσδιορίσουν και το είδος της σχέσης που μπορεί να έχουν με αυτούς.Δεν είναι δυνατόν,τον εικοστό πρώτο αιώνα, οι άνθρωποι να αναπαράγονται απλώς για τις επιταγές μιας παράδοσης,για να νιώθουν ευχαριστημένοι κάποιοι άλλοι,για να εναρμονιστούν με τις <συμβάσεις> των δύο φύλων,ή ακόμη χειρότερα να θέλουν να επωφεληθούν από την ανεπίτρεπτη προσδοκία πως τα παιδιά τους θα λύσουν τα προβλήματά τους!

Τα παιδιά δεν είναι κούκλες.Δεν είναι ούτε σκυλάκια,ούτε γατάκια(αν και αυτά τα συμπαθέστατα τετράποδα χρειάζονται την δική τους καθημερινή φροντίδα και αγάπη...)Δεν είναι ούτε το μελλοντικό <μαγικό ραβδί>...αν και συχνά πάρα πολλοί άνθρωποι-γονείς ως τέτοιο τα αντιλαμβάνονται.

Σ'έναν διαρκώς αυξανόμενο και παγκοσμιοποιημένο πληθυσμό θα έπρεπε να υπάρχει μεγαλύτερη εκπαίδευση και ειδικά <τεστ> για τους μελλοντικούς γονείς.Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχουν κυρώσεις για τη αλόγιστη τεκνοποίηση που συμβαίνει σε αρκετές περιοχές του πλανήτη.Σε ορισμένα σημεία δεν εφαρμόζονται καν τα μέτρα για την υποχρεωτική αντισύλληψη και την διακοπή της κύησης.Για παράδειγμα,τα αποτελέσματα του τρόπου που συντελείται η τεκνοποιία σε αρκετές ανατολικές κονωνίες είναι ήδη ορατά στη Δύση...

Κάθε οικογένεια δεν είναι παρά μια μικρογραφία(με ποικίλες αποχρώσεις)του Κράτους όπου ανήκει!Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης οι λαοί φτιάχνουν τα Κράτη.Δεν φτιάχνουν τα Κράτη τους λαούς.

Και για να το μαζέψουμε σιγά-σιγά το θέμα:

Κανένας δεν σου εγγυάται ότι δεν θα πεθάνεις μόνος.Σχέσεις υποκεινούμενες μόνο από συμφέρον ξεσκεπάζονται και πάνε από εκεί που ήρθανε. Γάμοι τελειώνουν.Σύζυγοι πεθαίνουν πρώτοι και μένουν οι άλλοι μόνοι.Παιδιά αρρωσταίνουν,χάνονται σε τροχαία ή πεθαίνουν από τα ναρκωτικά.Κάποιοι άλλοι φεύγουν εντός και εκτός για να κάνουν τη ζωάρα τους... και τη μάνα μην την είδατε.Συμβόλαιο ότι θα σε <γηροκομήσουν> ή θα <σου δώσουν ένα ποτήρι νερό> δεν σου υπογράφει κανείς,τελικά.

Άρα,από τη στιγμή που υπάρχει υγεία, ζήσε όπως θέλεις και κάνε αυτό που θέλεις(αρκεί να μην επιβαρύνεις τους άλλους με τον τρόπο ζωής σου...)και αγάπησε περισσότερο εκείνους που σε αγαπούν.

Αξία ανεκτίμητη η ανεκτικότητα για την διαφορετική άποψη και για τον διαφορετικό τρόπο ζωής.

Και τυχερός όποιος την έχει!!!

Γιάννης Βασιλείου.

Η Μουσική σήμερα: