<Ρε σύ,γράψε μου μια κασσέτα με τέτοια τραγούδια.Πόσο κάνει?Θα σε πληρώσω>!
Πόσες φορές οι επαγγελματίες δισκοθέτες του προηγούμενου αιώνα δεν είχαν ακούσει αυτά τα λόγια από τους θαμώνες?Και πόσα δισκάδικα σε πρωτεύουσες και επαρχίες (τα πιο μικρά κυρίως, διότι τα μεγάλα ήθελαν να πουλήσουν ,κατά κύριο λόγο,τις καινούργιες τους παραλαβές δίσκων) δεν είχαν βγάλει αρκετά χρήματα γράφοντας κασσέτες? Άλλωστε ο δίσκος βινυλίου τότε θωρείτο Είδος Πολυτελείας.Πανάκριβα τα βινύλια.Τα δε εισαγωγής,με όντως καλύτερη ηχογράφηση και άλλα πρόσθετα, ακόμα πιο ακριβά.O κόσμος άκουγε και μάθαινε τη μουσική και τα τραγούδια από το ραδιόφωνο.Από την δεκαετία του '70 και μετά μπήκε και η τηλεόραση σιγά-σιγά στο κόλπο.Το ραδιόφωνο όμως ήταν το μέσο που μετέφερε και μάθαινε τα τραγούδια στον κόσμο.
Αλλά η συλλογή δίσκων βινυλίου ήταν ένα πανάκριβο χόμπυ για την οικονομική κατάσταση του μέσου αγοραστή- καταναλωτή.Οι κασσέτες των οκτώ τρακ στην αρχή ,με τις γνωστές κασσέτες στην συνέχεια, γέμιζαν τα ντουλάπια των σιδερένιων αυτοκινήτων της εποχής.Για όσους βέβαια είχαν τη οικονομική δυνατότητα να έχουν αυτοκίνητο τότε!
Εδώ θα πρέπει αναπόφευκτα να γίνει ένας στοιχειώδης διαχωρισμός στο κοινό που άκουγε μουσική.Ανέκαθεν υπήρχαν οι <ασυνείδητοι ακροατές> το πλήθος,δηλαδή, που ακούει παντού τα πάντα,τις επιτυχίες-μόδα της κάθε εποχής χωρίς να ενδιαφέρεται για τίποτα περισσότερο και η σαφώς μικρότερη αριθμητικά κατηγορία κοινού που έψαχνε και <άλλα πράγματα> γύρω και μέσα από την μουσική.Αυτή η κατηγοριοποίηση του κοινού είναι απλά μια διαχρονική διαπίστωση.Δεν γίνεται με σκοπό να επικρίνει ούτε να δώσει αποχρώσεις προς την μια ή την άλλη πλευρά.Υπάρχει από τότε που υπάρχει και ο άνθρωπος που ανακάλυψε τη μουσική.Άλλωστε,ανεξάρτητα από τι γράφω εγώ ή ο οποιοσδήποτε,η Μουσική Βιομηχανία και το μάρκετινγκ σε όλες τους τις μορφές εξέλιξης, βασίστηκε και στόχευσε επάνω σε αυτούς τους <ασυνείδητους ακροατές> για να ρίξει και να πουλήσει στις επιμέρους και παγκόσμιες αγορές(εκτός από επιτυχίες και ταλέντα που πράγματι το άξιζαν)ακόμη και μουσικά σκουπίδια!
Το εντυπωσιακό με τους δίσκους εκείνης της εποχής είναι πως ,σχεδόν,όλα τα τραγούδια και τα μουσικά θέματα(εκτός από την τεχνοτροπία και τις ενορχηστρώσεις συνήθως από πολυμελείς μπάντες) είναι αξιόλογα και έχουν κάτι να πουν.
Σήμερα με την ψηφιακή εξέλιξη της τεχνολογίας και στη μουσική ο καθένας μπορεί να έχει...δωρεάν πρόσβαση,στις μουσικές πλατφόρμες(με ό,τι αυτό συνεπάγεται...),στη μουσική,στη μουσική που ο ίδιος μπορεί να δημιουργήσει και να <ανεβάσει> σε ιστότοπο, ή έστω στην μουσική που του επιτρέπουν οι γνώσεις του να ξέρει.Στο σύγχρονο κινητό του(που δεν είναι παρά ένας φορητός υπολογιστής)μπορεί να έχει τη δική του μουσική,τη δική του ψηφιακή λίστα.Μια λίστα όπως εκείνη που έδιναν παλιά ,με τα τραγούδια γραμμένα με στυλό επάνω σε μια κόλλα τετραδίου ,στα δισκοπωλεία για να τους φτιάξουν μια κασσέτα!
(συνεχίζεται...)
Κείμενο,φώτο & Μουσικές επιλογές από την προσωπική μας δισκοθήκη βινυλίου:
Γιάννης Βασιλείου.
Το σετ ξεκινά στις επτά το απόγευμα στο Mr Soul Radio.
Η Μουσική σήμερα:
