Μια εικόνα(η οποία δείχνει τέσσερεις εικόνες) με αλληγορικό και συμβολικό χαρακτήρα βγαλμένη μέσα από την καθημερινότητα με τόσο εύστοχο τρόπο όπως στις αφηγήσεις των μύθων του Αισώπου.Αν υποθέσουμε πως το γαιδούρι είναι ένα δωρεάν ελεύθερο και φυσικό αγαθό
(όπως ο αέρας , ο ήλιος, η θάλασσα, η φύση, αν και ο ταπεινός όνος με την παροιμιώδη υπομονή του θα έπρεπε να τυγχάνει καλύτερης μεταχείρησης σαν κομμάτι του ζωικού βασιλείου ως προς τον τρόπο και τις μεθόδους που ο άνθρωπος τον εκμεταλλεύεται από την εποχή που τον χρησιμοποιούσε σαν μεταφορικό μέσο) στην διάθεση των πληθυσμών για την διευκόλυνση, την ανάπτυξη και την εξέλιξή τους, έχει τεράστια σημασία ο τρόπος που ο κάθε πληθυσμός εκμεταλλεύεται τις όποιες πλουτοπαραγωγικές φυσικές πηγές διαθέτει στην περιοχή του.
Αξίζει να σημειωθεί πως η κάθε περιοχή του πλανήτη διαθέτει διαφορετικές ποιοτικά και ποσοτικά αλλά και με διαφορετική δυναμική τέτοιες φυσικές πλουτοπαραγωγικές πηγές και πόρους.
Έτσι ,αναπόφευκτα, οι φυσικές ανισότητες δημιουργούν τις κοινωνικές ανισότητες (περιοχές με θάλασσα θα αναπτύξουν γρηγορότερα το εμπόριο και τη ναυτιλία, περιοχές με βλάστηση θα αναπτύξουν πιο γρήγορα τις καλλιέργειες κ.ο.κ. έναντι άλλων περιοχών που δεν διαθέτουν αυτά τα χαρακτηριστικά).Εύκολα καταλαβαίνει κανείς τι συμβαίνει όταν μπαίνουν στο χορό και οι ανθρωποκεντρικές και τεχνολογικές επιστήμες και οι εξελίξεις τους.Αυτό προς τους απανταχού εθνοσωτήρες που οραματίζονται κόσμους με ανθρώπους ίσους μεταξύ τους.
Το ζευγάρι της φωτογραφίας είναι προνομιούχο σε σχέση με τους άλλους, που πάντα θα το κατακρίνουν, διότι κατέχει τον γάιδαρο που εκείνοι δεν έχουν.(Μάλιστα,στην ακόμα χειρότερη κατηγορία,λόγω εκτεταμένης κακεντρέχειας και μνησίκακης νοοτροπίας σε αρκετές κοινωνίες ανήκουν οι πολίτες που δεν θα επιθυμούσαν καν να αποκτήσουν γάιδαρο.Θα ένιωθαν καλύτερα αν ψοφούσε ο γάιδαρος του γείτονα!).Αυτή,όπου και αν καλλιεργείται, είναι η πιο επικίνδυνη <πάστα ανθρώπων> σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.Έτσι λειτουργούν παντού.Με τις σχέσεις ,με τις δουλειές, με τις ομάδες,με τις θρησκείες τους.
Το κατά πόσο είναι ορθή η χρήση του γαιδάρου είναι ένα άλλο ζήτημα.Θα μπορούσα, για παράδειγμα, να προσθέσω άλλη μια φωτογραφία που να δείχνει το ζευγάρι να φορτώνει στο γαιδούρι και τα 2-3 παιδιά του μέχρι που αυτό θα σκάσει(!) για να τελειώνει μια για πάντα ή ιστορία.
Όπως ακριβώς η διάσπαση του ατόμου είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της ανθρωπότητας μέχρι να σκάσει στα χέρια της!
Ακόμα και αν θα μπορούσε ο κάθε άνθρωπος να έχει το δικό του γαιδούρι είναι μάλλον αμφίβολο αν θα κατάφερνε να το εκμεταλλευτεί σωστά λόγω της ανεπάρκειας των γνώσεων και της ανάλογης εκπαίδευσης γύρω από τη διαχείρισή του.Και αν αυτό στις πρώτες αποικίες του ανθρώπου επάνω στη γη είχε μηδαμινό αντίκτυπο στους φυσικούς πόρους και το περιβάλλον δεν ισχύει το ίδιο και σήμερα. Η αρχή όλων των προβλημάτων του κόσμου είναι ο Υπερπληθυσμός.Το γεγονός αυτό στην παγκοσμιοποιημένη πια εποχή θα γίνει ιδιαίτερα αισθητό τα επόμενα χρόνια και σίγουρα όχι πάντα με ευγενικό τρόπο.
Ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων που ζουν στον πλανήτη σήμερα είναι περίπου 7 δισεκατομμύρια και εξακολουθεί να σημειώνει συνεχή αύξηση.Ορισμένοι λένε πως αυτό (οΥπερπληθυσμός) είναι ένα τρικ για να προωθήσουν κάποιοι τα δικά τους συμφέροντα.Και πως υπάρχουν αμέτρητες εκτάσεις όπως π.χ. στην Αυστραλία όπου θα μπορούσαν να δοθούν σε ανθρώπους για να ζήσουν αξιοπρεπώς.(Λες και σε τέτοιες περιπτώσεις δεν θα υπήρχαν <συμφέροντα>..).Πολύ αμφιβάλλω καθότι το ζήτημα δεν είναι ακριβώς χωροταξικό.Είναι πολύ πιο σύνθετο και πολύπλοκο.Εννοείται πως και 10 δισεκατομμύρια αν ήταν ο πληθυσμός της γης (όπως αναμένεται να φτάσει περίπου το 2050) χωράμε!Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.Το καθαρό νερό, η πενικιλλίνη και το Ντι Ντι Τι είναι πλέον φτηνές παροχές και τα αποτελέσμά τους στη δημόσια υγεία τεράστια και γνωστά κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα.Ακόμα και το πιο φτωχό κράτος είναι σε θέση να παρέχει στους πολίτες του αποτελεσματικά μέτρα για να περιορίσει τη θνησιμότητα.Όμως ο έλεγχος των γεννήσεων είναι ένα πολύ διαφορετικό ζήτημα.
Ο περιορισμός της θνησιμότητας μπορεί να γίνει από εμπειρογνώμονες που δουλεύουν χρηματοδοτούμενοι από μια καλοπροαίρετη κυβέρνηση.
Ο περιορισμός των γεννήσεων όμως έχει να κάνει με τη συνεργασία ενός ολόκληρου πληθυσμού.Πρέπει να εξασκείται από αμέτρητα άτομα από τα οποία απαιτείται γνώση, εξυπνάδα και θέληση πολύ περισσότερη από αυτή που έχουν τα εκατομμύρια των γόνιμων αναλφάβητων της οικουμένης και τεράστιες δαπάνες περισσοτέρων χρημάτων από αυτά που μπορούν να διαθέσουν τα περισσότερα από αυτά τα εκατομμύρια.
Για όλους αυτούς τους λόγους ο περιορισμός της θνησιμότητας επιτυγχάνεται πολύ εύκολα ενώ ο περιορισμός των γεννήσεων με μεγάλη δυσκολία. Αυτή η απεριόριστη αναπαραγωγή είναι τουλάχιστον ανεπίτρεπτη.Και χωρίς να τίθεται θέμα σύγκρισης θα προσπαθήσω να το απλοποιήσω με το ακόλουθο παράδειγμα.Δηλαδή αν είχαμε για κατοικίδιο μια σκυλίτσα στο σπίτι μας θα την αφήναμε να γεννάει συνεχώς? Μία, άντε δύο φορές και μετά στείρωση.(Εννοείται πως θα είχαμε διασφαλίσει ,όσο μπορούσαμε τουλάχιστον, το μέλλον των κουταβιών της δίνοντάς τα σε αληθινούς φιλόζωους και δεν θα κατέληγαν όπως τα εκατοντάδες αδέσποτα...).Διαφορετικά τι νόημα θα είχε μια ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή? Αδέσποτοι πληθυσμοί που θα επιζητούν και θα απαιτούν(με ποικίλους τρόπους) τα δικά τους <γαιδούρια> ασχέτως αν, στο συνολό τους, δεν θα ξέρουν να τα διαχειριστούν.Ασχέτως αν στο τέλος θα τα <σκάσουν> από την υπερβολική εκμετάλλευση είτε λόγω άγνοιας,είτε συνειδητής αδράνειας νοθρώτητας και τεμπελιάς στοιχεία (καλλιεργημένης,απαράδεκτης νοοτροπίας) που υιοθέτησαν δεκαετίες τώρα, με άκρως αμφίδρομη και διαδραστική σχέση, με τις κυβερνήσεις που οι ίδιοι ψήφισαν .Οι οποίες,κυβερνήσεις, αφού κατασπατάλησαν τα δικά τους <εγχώρια γαιδούρια> έχουν χρεώσει όλες τις επόμενες γενιές φέρνοντας <εισαγώμενα γαιδούρια> για να τα μοιράσουν επιλεκτικά στους ψηφοφόρους τους.Και οι ψηφοφόροι δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι μέτοχοι μιας εταιρίας που ψηφίζουν και εκλέγουν ένα πρόσωπο για πρόεδρο-ηγέτη-εκπρόσωπο της εταιρίας. Αυτός ο εκλεχθείς πρόεδρος ,λοιπόν, αν τα κάνει μούσκεμα η μισή και περισσότερη ευθύνη πέφτει στους μετόχους.
Η για να το πούμε αλλιώς,στους πολίτες. Αυτό ορίζει η δημοκρατία.Οι πολίτες εκλέγουν μια κυβέρνηση. Αν η κυβέρνηση ρίξει το καράβι στα βράχια τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχει ο λαός.
Και κατά βάθος ,σχεδόν πάντα,γνωρίζει και τους λόγους.Ασχέτως αν δε βολεύει να τους παραδεχτεί.
Γιάννης Βασιλείου.
Από το αγαπημένο web radio ακούγεται το : <Corpses in their mouths>
